Qui va sortir amb Madame de Staël?

Anne-Louise Germaine Necker, baronessa de Staël-Holstein, coneguda com a Madame de Staël (París, 22 d'abril de 1766 - 14 de juliol de 1817), fou una novel·lista i assagista suïssa.

Filla d'un banquer ginebrí, Jacques Necker, ministre de Lluís XVI de França, i de Suzanne Curchod, natural del Vaud, va créixer en un ambient d'intel·lectuals, que freqüentaven principalment el saló de sa mare (Buffon, Marmontel, Grimm, Edward Gibbon, l'abat Raynal i Jean-François de La Harpe). Va casar-se l'any 1786 amb el baró Eric Magnus de Staël-Holstein (1749-1802), ambaixador de Suècia, disset anys major que ella. Mme. de Staël va portar una vida sentimental agitada i va mantenir en particular una relació tempestuosa amb Benjamin Constant, escriptor i polític francosuís, a qui va conèixer l'any 1794.

Va atènyer la seua reputació literària mitjançant tres obres:

• Lettres sur les ouvrages et le caractère de Jean-Jacques Rousseau ('Cartes sobre les obres i el caràcter de Jean-Jacques Rousseau', 1788),
• De l'influence des passions sur le bonheur des individus et des nations, 1796, traduït al català per Mònica Miró Vinaixa. L'Art de la Memòria Edicions, 2014: De la influència de les passions en la felicitat dels individus i de les nacions.
• De la littérature considérée dans ses rapports avec les institutions sociales ('De la literatura considerada des del punt de vista de les seues relacions amb les institucions socials', 1800).

Expulsada de França per Napoleó Bonaparte, que la considerava una temible intrigant, es va instal·lar al castell familiar de Coppet, des d'on va donar a conèixer Delphine (1802), Corinne ou l'Italie (1807) i De l'Allemagne (1810).

Viuda el 1802, es va tornar a casar l'any 1811 amb un jove oficial suís, Albert de Rocca, i va reobrir el seu saló parisenc amb la Restauració. Va morir l'any 1817, poc després d'un atac de paràlisi durant un ball a casa del duc Decazes, deixant inacabada Considérations sur les principaux événements de la Révolution française.

Henri-Benjamin Constant de Rebecque (Lausanne, 25 oktober 1767 – Parijs, 8 december 1830) was een Frans liberaal politicus, journalist en auteur van romans, essays en pamfletten.

Constant maakte deel uit van een republikeinse groep intellectuelen in het Zwitserse Coppet rondom Madame de Staël en werd door haar beschouwd als een tweede Charles de Montesquieu. Constant vond dat hervormingen moreel en politiek gezien veruit superieur waren aan revolutie; hij accepteerde de algemene wil van Jean-Jacques Rousseau, maar pleitte verder voor vergaande verdeling van macht, gematigdheid, een middenpartij en ministeriële verantwoordelijkheid.

Constant was een belangrijk klassiek liberaal theoreticus die zich interesseerde voor de verhouding tussen de staatsmacht en het individu en vanwege zijn conflict met Napoleon het land verliet. Tijdens de Honderd Dagen (1815) steunde hij Napoleon, maar raakte in conflict met diens opvolgers koning Lodewijk XVIII en koning Karel X. Hij beïnvloedde met zijn geschriften de liberalen in de eerste helft van de 19e eeuw en de Belgische Opstand.

Constant publiceerde ook een reeks boeken tegen en niet over religie, geïnspireerd door de filosoof Baron d'Holbach en de Duitse journalist Friedrich Melchior Grimm. De Franse literatuur in de 19e eeuw vertegenwoordigde hij met een opmerkelijke psychologische roman: Adolphe – Een anekdote, aangetroffen tussen de papieren van een onbekende en uitgegeven door Benjamin Constant.

Louis Marie Jacques Almalric Comte de Narbonne-Lara (* 17. April 1755 in Colorno; † 17. November 1813 in Torgau) war französischer Kriegsminister unter Ludwig XVI. und General und Diplomat unter Napoleon.